Η Β? τάξη του σχολείου μας, πραγματοποίησε πρόγραμμα συναισθηματικής αγωγής στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγής Υγείας με τίτλο: «Είναι κόκκινο, τρομακτικό και το λένε όλοι θυμό»
Οι παιδαγωγικοί στόχοι του προγράμματος ήταν:
? Τα παιδιά να έλθουν κοντά ως ομάδα και να αναπτύξουν πνεύμα συνεργασίας και επικοινωνίας.
? Να γνωρίσουν και να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα.
? Να επεξεργαστούν το συναίσθημα του θυμού και να κατανοήσουν πως είναι ένα αποδεκτό συναίσθημα.
? Να καταλάβουν ότι η επιθετικότητα και οι μορφές της δεν επιτρέπονται.
? Να ασκηθούν στην προφορική και γραπτή έκφραση των συναισθημάτων τους.
? Να μάθουν τεχνικές διαχείρισης του θυμού και να επιλύουν τις συγκρούσεις τους ειρηνικά.
? Να αναγνωρίσουν την αξία της συγνώμης και να διευρύνουν τις φιλίες μεταξύ τους..
Το πρόγραμμα μας ξεκίνησε όταν ολοκληρώθηκε στο μάθημα της γλώσσας η ενότητα «Νιώθω». Έτσι δόθηκε η αφορμή να μιλήσουμε για τα διάφορα συναισθήματα, να αναγνωρίσουμε εκφράσεις, να δουλέψουμε φύλλα εργασίας ,να ζωγραφίσουμε πρόσωπα χαρούμενα, λυπημένα, θυμωμένα κλπ. Επίσης καθιερώσαμε τον «κύκλο της Παρασκευής», όπου μοιραζόμασταν γεγονότα που μας προκάλεσαν ευχάριστα ή δυσάρεστα συναισθήματα.
Αναλύοντας το συναίσθημα του θυμού φουσκώσαμε και δέσαμε μπαλόνια .Το μπαλόνι ήταν το σώμα και το μυαλό μας και ο αέρας ο θυμός. Μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά εάν ο θυμός πιάνει όλο το χώρο; Τι θα συμβεί αν σκάσει το μπαλόνι; Φουσκώνουμε ξανά ,όμως τώρα δε δένουμε και αφήνουμε τον αέρα να φεύγει σιγά σιγά. Έτσι κατανοούμε πως ο θυμός μπορεί να εκδηλωθεί με αποδεκτούς και όχι επιθετικούς τρόπους.
Διαβάσαμε βιβλία όπως ?Ο μεγάλος θυμός» .Ο θυμός παρομοιάζεται σαν κάτι μικρό μέσα μας που όταν δοθεί αφορμή φουσκώνει σαν το μπαλόνι και γίνεται ένα τέρας .Τι καταστροφές μπορεί να κάνει όταν εκραγεί; Παίξαμε πάνω σε αυτή την ιστορία και ζωγραφίσαμε με τι τέρας μοιάζει ο θυμός. Φτιάξαμε το δικό μας δέντρο του θυμού και γράψαμε στα φύλλα του πότε θυμώνει ο καθένας .Δημιουργήσαμε τις «καυγαδοιστορίες» μας, ιστορίες των παιδιών βασισμένες σε αληθινά περιστατικά συγκρούσεων. Με αφορμή εικόνες καθημερινότητας συζητήσαμε πώς λύνονται ειρηνικά δύσκολες καταστάσεις. Φτιάξαμε το «θυμόμετρο» των παιδιών με μέτρηση από το 1-5. Πώς συμπεριφερόμαστε και πώς αντιδράμε σε κατάσταση ηρεμίας, ανησυχίας;
Τέλος συζητήσαμε για τρόπους εκτόνωσης του θυμού. Μιλήσαμε για την τεχνική της χελώνας και βρήκαμε απλούς τρόπους χαλάρωσης στο σχολικό περιβάλλον Φτιάξαμε το φανάρι του θυμού (κόκκινο σταματώ, πορτοκαλί σκέφτομαι ,πράσινο δίνω λύση). Φτιάξαμε αφίσα κολλάζ εμπνευσμένη από το βιβλίο ?τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε ?Παίξαμε παιχνίδια και μιλήσαμε στην τάξη για τα καλά στοιχεία των συμμαθητών μας τονίζοντας πόσο οι φιλίες μάς στηρίζουν ακόμα και στη διαχείριση του θυμού μας.

Βιβλιογραφία:

Deborah Plummer, Παιχνίδια διαχείρισης θυμού για παιδιά, Πατάκης
Μάρτιν Αγκάσι, Τα χέρια δεν είναι για να δέρνουμε, Μεταίχμιο
Ελίζαμπεθ Βέρντικ, Οι λέξεις δεν είναι για να πληγώνουμε , Μεταίχμιο
Mireille d?Allance , Ο μεγάλος θυμός, Ηλίβατον

Η δασκάλα

Μαρία Γυπαράκη